Znak pokoju
Znak pokoju obecny jest w Liturgii od samego początku jej
istnienia. Przygotowuje on nas na spotkanie z Chrystusem w
Eucharystii. Do stołu Pańskiego przychodzimy nie jako zbiór
przypadkowych osób, ale jako Kościół, Ciało Chrystusa. Znak
pokoju nie tyko wyraża jedność zgromadzonych wiernych, ale ją
również tworzy. W Liturgii każdy znak nabiera wymiaru
sakramentalnego, tzn. ma moc stwarzania rzeczywistości, którą
oznacza. Podobnie jest ze znakiem pokoju, w którym Kościół prosi
o pokój i jedność dla siebie samego i całej ludzkiej rodziny,
wierni zaś okazują sobie trwającą w Kościele komunię i miłość,
zanim przyjmą
Najświętszy Sakrament. Przepisy liturgiczne polecają, aby znak
pokoju przekazywać poprzez ukłon w stronę najbliżej stojących
osób. W mniejszych grupach można stosować podanie ręki. Inne
praktyki są dopuszczalne, ale za zgodą władzy kościelnej. Na
wezwanie kapłana „Przekażcie sobie znak pokoju” nie należy
wypowiadać żadnych słów.
Znak pokoju przekazujemy w gronie najbliżej stojących osób. Nie
należy odbywać wędrówek po kościele, aby przekazać znak pokoju
jak największej liczbie osób. W tym momencie Liturgii absolutnym
centrum jest ołtarz, na którym znajdują się konsekrowane
Postacie Eucharystyczne – Ciało i Krew Chrystusa. Kapłan również
nie powinien wychodzić z prezbiterium, aby przekazać znak pokoju
wiernym. Wszyscy jesteśmy członkami ludu kapłańskiego i możemy
przekazywać sobie znak pokoju tam, gdzie jesteśmy, bez
zakłócania przebiegu Liturgii.
Łamanie Chleba Eucharystycznego
Po znaku pokoju celebrans łamie konsekrowaną Hostię i maleńką
jej część umieszcza w kielichu z Krwią Pańską. W tym momencie,
po cichu wypowiada słowa: „Ciało i Krew naszego Pana Jezusa
Chrystusa, które łączymy i będziemy przyjmować, niech nam pomogą
osiągnąć życie wieczne”. Jest to znak zjednoczenia Ciała i Krwi
Jezusa żyjącego i chwalebnego w dziele zbawienia.
Łamanie chleba to ważny gest liturgiczny. Spełniony przez
Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy, oznacza, że wierni, choć
liczni, tworzą jedno Ciało przez przyjmowanie komunii z jednego
Chleba, jakim jest Chrystus umarły za zbawienie świata i
zmartwychwstały. Wyraża on nasz udział w jednym Ciele Chrystusa
i braterstwo przy stole Eucharystycznym. Jednocześnie nawiązuje
on do złamania jarzma naszych grzechów przez Jezusa na krzyżu.
Łamaniu Chleba Eucharystycznego towarzyszy błaganie: „Baranku
Boży, który gładzisz grzechy świata”. Zwykle jest ono śpiewane
lub recytowane. Można je powtórzy kilkakrotnie, aż obrzęd
łamania Chleba zostanie zakończony. Ostatnie wezwanie kończy się
słowami: „Obdarz nas pokojem”.
za: www.diecezja.radom.pl